ว่ากันด้วยเรื่องเมล็ดกาแฟคั่วและการชง

เมล็ดกาแฟที่ผ่านการคั่วอ่อน จะยังให้รสชาติเปรี้ยวของผลไม้อยู่ ซึ่งมันก็เป็นเอกลักษณ์ของกาแฟโดยธรรมชาติอยู่แล้ว สำหรับใครที่ไม่ชอบรสเปรี้ยว ก็ต้องขยับมาเป็นแบบ คั่วกลาง ซึ่งมันก็ยังมีรสเปรี้ยวอยู่แต่ไม่มากเท่าแบบคั่วอ่อน กลิ่นกับรสก็จะเข้มขึ้นมาพอสมควร แต่หากเป็นระดับคั่วเข้ม ระดับนี้โดยส่วนตัวผมไม่นิยม เพราะมันคือเมล็ดกาแฟที่ไหม้ไปแล้ว เพื่อสุขภาพ ผมจึงเลี่ยงการดื่มกาแฟจากเมล็ดคั่วเข้ม

หากจะให้บรรยายถึง เหตุผลที่ผมชอบดื่มกาแฟมาก เรียกว่ามากเป็นพิเศษจะดีกว่า เหตุมันเนื่องมาจาก

กลิ่นหอม ที่เย้ายวนใจ มากมายซะเหลือเกินของเมล็ดกาแฟคั่วสดใหม่ นั่นเอง ความต่างของเมล็ดกาแฟที่เพิ่งคั่วมาใหม่ๆ กับที่คั่วมาซักพักแล้ว มันช่างต่างกันราวกับฟ้ากับดิน กาแฟคั่วบด เมล็ดกาแฟที่คั่วสดใหม่นั้น มีกลิ่นที่หอมเต็มเมล็ด มีรสชาติที่เข้มข้นอัดแน่นอยู่เต็ม ทำให้มันเป็นความสุขมากๆอีกอย่างนึงในชีวิตที่เกิดมา

ทีนี้จะมาพูดถึงกาแฟชงใส่นมกันบ้าง คนไทยทุกวันนี้ติดหวานครับ หวานขนาดที่ว่าผมยังงงว่า ที่ชอบกินกาแฟเนี่ย ติดใจในนมข้น หรือชอบในรสชาติของกาแฟจริงๆกันแน่ หวานแบบแสบคอ กินหมดแก้วแล้วรู้สึกทรมานอย่างไงก็ไม่รู้ อันนี้สำหรับผมนะ ... เมล็ดกาแฟคั่วบด หวานซะจนไม่สามารถรับรู้รสชาติของกาแฟได้เลย แล้วตกลงพวกนั้นเขากินอะไรกัน คาดว่าน่าจะกินนมข้น ไม่ควรเรียกว่าดื่มกาแฟเลย เอาจริงๆ ให้ตายเหอะ